Superior Essex Meraikan Sejarah Penerbangan pada Hari Wanita Antarabangsa

Hari Wanita Antarabangsa disambut pada 8 Mac dan pada tahun ini temanya ialah #EmbraceEquity. Misi IWD adalah untuk meraikan pencapaian wanita; meningkatkan kesedaran tentang diskriminasi dan mengambil tindakan dalam memacu kesetaraan jantina.

Sebagai salah seorang wanita yang paling berjaya dalam sejarah penerbangan—apatah lagi sejarah Superior Essex—ialah Sammy Chapin.

Kisahnya adalah untuk dikuatkan semula.

Sara 'Sammy' Chapin mengembangkan minat awal dalam penerbangan dan didorong impiannya apabila beliau bertemu dengan Amelia Earhart pada

1930-an. Selepas dua tahun di kolej dan menjadi sukarelawan di Hospital Kanak-kanak Detroit, beliau menyertai Kelas Juruterbang Perkhidmatan Udara Wanita (WASP) 43-W-7. Beliau ditempatkan di Bigg Field sebagai Skuadron Sasaran Tunda^ke-6, Tentera Udara ^ke -3 semasa Perang Dunia II. Selepas perkhidmatannya, beliau diberhentikan kerja dan terus menubuhkan syarikat sewaannya sendiri, "Sara Air."

Pada tahun 1948, beliau datang ke Essex Wire Corporation iaitu namanya ketika itu untuk mengetuai bahagian penerbangan yang baharu diwujudkan.

Berikutan serangan ke atas Pearl Harbor—dan pintu masuk Amerika Syarikat dalam Perang Dunia II—Essex mengalihkan beberapa barisan pengeluarannya untuk membantu usaha tersebut. Pada masa itu, syarikat itu menghasilkan wayar telefon lapangan sejauh beribu batu dan berjuta-juta transformer untuk Kor Isyarat Tentera Darat. Ia juga menghasilkan abah-abah wayar untuk Pengebom B-24 yang digunakan oleh negara-negara bersekutu.

Pertumbuhan pasca Perang Dunia II berterusan dengan pengembangan pesat. Pertumbuhan itu memudahkan penyelesaian unik kerana pengasas Addison Holton telah merekrut Chapin—yang masih baru berusia 23 tahun—untuk menerajui Tentera Udara Essexnya. Jabatan baharu telah diwujudkan untuk mengikat kemudahan yang tersebar bersama-sama. Dengan berbuat demikian, Essex menjadi salah satu syarikat besar pertama yang melabur dalam teknologi penerbangan.

Essex melonjak mendahului pesaingnya dengan menggunakan armadanya sebagai alat perniagaan. Bukan sahaja pembahagian itu tetapi menyingkirkan perbelanjaan penerbangan komersial untuk perjalanan perniagaan, ia juga menyingkirkan masa terbuang yang terlibat dengan mod perjalanan tradisional seperti dengan kereta atau kereta api. Peningkatan kelajuan juga meningkatkan kecekapan dan sinergi antara kemudahan. Holton kerap memetik perjalanan masa eksekutif serta berkongsi amalan terbaik dalam kalangan barisan pengurusan sebagai sebab Essex mencapai pertumbuhan eksponen pada era itu.

Chapin mengupah juruterbang dan pengurus loji terlatih—dan memberi mereka payung terjun mereka sendiri—untuk setiap laluan penerbangan terhad yang diperlukan. Di samping itu, pengubahsuaian yang dilakukannya bantu mewujudkan kemajuan selanjutnya dalam bukan sahaja perniagaan, tetapi industri penerbangan pada umumnya.

Pengetahuan beliau akhirnya membolehkan syarikat memaksimumkan pulangan ke atas pelaburan penerbangannya.

Chapin memberitahu wartawan Mike Hawfield sebelum beliau lulus, "Saya melakukan semua ujian. Essex memiliki kapal terbang tetapi saya yang menguji terbangkannya selepas sayap membelah, ... dan kami memasukkan takungan hidraulik baharu, ... dan mendapat suntikan air... dan semua perkara lain yang kami telah inovasikan."

Salah satu legasinya yang kekal ialah kebaikan—yang hanya melengkapkan kemahiran perundingannya. Satu kisah sedemikian datang dari semasa membina armada, beliau cuba membeli P-51 Mustang daripada pemilik yang kurang mesra. Apabila mereka selesai bercakap harga jualan telah menurun dengan ketara, dan ia juga disertakan beribu-ribu gelen bahan api yang beliau dapat menjual semula untuk mendapatkan keuntungan.

Chapin meninggalkan Essex pada tahun 1951 untuk berkahwin dan memilih penggantinya, Bailey Case—yang juga seorang veteran Perang Dunia II. Kedua-duanya akan kekal berkawan manakala Case dan Essex mengembangkan penggunaan syarikat penerbangan korporat.

Eksploitasinya membawa kepada pemecahan rekod kelajuan antarabangsa sebanyak beberapa kali—walaupun beliau tidak dibenarkan berlumba secara profesional kerana jantinanya.

Chapin menambah bahawa dia benar-benar menikmati segala-galanya yang beliau dapat capai dengan syarikat itu.

"Saya bekerja sangat keras," katanya. "Saya bekerja beratus-ratus, bukan beribu-ribu jam—dan saya seronok!"

Nota surat lapangannya telah dikumpulkan dan boleh dibaca sebagai sebahagian daripada Arkib Rasmi Juruterbang Perkhidmatan Udara Wanita di Universiti Wanita Texas.

Chapin juga dipaparkan dalam sejarah Muzium Udara & Angkasa Wanita Antarabangsa. Chapin meninggal dunia pada April 1999 pada usia 76 tahun.